بررسی تأثیر داروی کتوتیفن به عنوان بلاک کننده ماست سل بر روی پارامترها و کروماتین هسته اسپرم در مردان نابارور با علت ناشناخته

مقدمه: ماست سل ها در التهاب و افزایش حساسیت و فیبروز نقش مهمی را ایفا می نمایند. این سلولها به طور طبیعی در اکثر بافت های محیطی از جمله بیضه وجود دارند. ولی مطالعات نشان داده است که تعداد آنها در بیضه مردان نابارور به طور چشمگیری افزایش می یابد و احتمالاً موجب ایجاد فیبروز در اطراف لوله های سمینیفرس گشته و منجر به اختلالات اسپرماتوژنز می شود. به نظر می رسد درمان با ماست سل بلاکرها مانع از رهائی مواد وازواکتیو و در نتیجه کاهش التهاب و فیبروز در این بافت گشته که در نهایت منجر به بهبود اسپرماتوژنز می گردد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر داروی کتوتیفن بر روی پارامترهای اسپرمی و کروماتین هسته اسپرم در بیماران نابارور می باشد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت آینده نگر بر روی 10بیمار اولیگواسپرم و 14 بیمار غیر اولیگواسپرم نابارور، مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان، بدون علت زنانه و با میزان طبیعی هورمون lh،fsh و تستوسترون، تحت درمان با داروی کتوتیفن ( با دوز mg1 دو بار در روز به مدت 3 ماه) انجام گرفت. پارامترهای اسپرمی و کروماتین هسته اسپرم (رنگ آمیزی cma3 و آنیلین بلو) قبل از درمان، 45 و 90 روز پس از درمان بررسی شد و نتایج قبل و بعد از درمان با استفاده از نرم افزار spss به روش paired samples t-student test مقایسه گردید. نتایج: در گروه اولیگواسپرم45 روز پس ازدرمان از بین تمام پارامترها فقط حجم سیمن افزایش معنی داری را نشان داد(005/0=p). اما 90 روز بعد از درمان میانگین حجم سیمن، تعداد کل اسپرم، درصد اسپرم با مورفولوژی طبیعی، اسپرم با مورفولوژی سر طبیعی و اسپرم با هیستون طبیعی افزایش معنی داری داشت (05/0=p). همچنین درصد تحرک اسپرم به طور معنی داری نسبت به قبل از درمان کاهش نشان داد(025/0=p). در این گروه 2 مورد حاملگی گزارش شد(20%). در بیماران غیر اولیگواسپرم نابارور میانگین تعداد اسپرم 45 روز بعد از درمان نسبت به قبل از درمان کاهش معنی داری داشت (03/0=p) ولی پس از 3 ماه درمان افزایش غیر معنی داری نشان داد که نزدیک به میزان قبل از درمان بود(05/0p>). همچنین 90 روز پس از درمان درصد اسپرم با مورفولوژی طبیعی، اسپرم با مورفولوژی سر طبیعی و اسپرم با هیستون طبیعی به طور معنی داری افزایش یافته بود و درصد اسپرم با نقص پروتامین کاهش معنی داری داشت (05/0p). در این گروه 2 مورد حاملگی گزارش شد(3/14%). ضمناً اختلاف معنی داری در میزان هورمون های تستوسترون، fsh وlh در هر دو گروه قبل و بعد از درمان مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه گیری: با توجه به بهبود اسپرم و کروماتین هسته اسپرم در بیماران تحت مطالعه به نظر می رسد که داروی کتوتیفن به عنوان ماست سل بلاکر در درمان ناباروری با علت ناشناخته می تواند مؤثر باشد. در ضمن از آنجائی که درصد موفقیت باروری در روش های نوین درمان ناباروری وابسته به کیفیت اسپرم می باشد؛ لذا پیشنهاد می شود که در بیماران فوق الذکر قبل از درمان جهت بهبود کیفیت اسپرم از این دارو استفاده گردد.